چرا مریض میشویم؟ (ادامهٔ مطلب)
در رابطه با خروج مواد از بدن، مواد شیمیایی (مثل داروها٬ افزودنیهای خوراکی، شکرهای مصنوعی، اثرات هورمونهای رشد، سمهای ضد آفت، طعم و رنگهای مصنوعی، و مواد نگه دارنده) از بدن دفع نمیشوند. این مواد در بدن انباشته شده، و طِیِ سالها، به مغز مهاجرت میکنند. وجود مواد شیمیایی در مغز منجر به اضطراب، افسردگی، کم-حافظه-گی، و عدم توجّه میشود. ختم کلام این است که هر نوع مواد غذایی که از نظر ژنتیکی تغییر یافته، توسط کارخانه-جات به عمل آمده اند، و یا با سم دفع آفات، حشره کش، آفت کش، و کود شیمیایی تولید شده باشند، و یا حاوی مواد شیمیایی باشند، بدن را انباشته میکنند. انباشته شدن بدن به دو مشکل ختم میشود:
۱. سیستم ایمنی بدن ضعیف و خفه میشود و موجب ایجاد فضای مناسبی برای پیدایش بیماریها.
۲. بدن از حالت قلیایی (که در آن بیماری و مریضی بقا ندارند) در آمده و و اسیدی میشود (فضایی مناسب برای پیدایش بیماریها).
زمان انتخاب غذا و نوشیدنی بهتر است این سؤال را از خود بپرسید: آیا این ماده صد سال پیش موجود بود یا نه؟ اگر نه، نخورید. اصلاٌ باور نکنید که مواد غذاییِ تولید شده توسّط بشر سالم-تر از مواد غذاییِ طبیعی هستند. این دروغ بزرگی است! به عمل آوردن مواد غذایی با صنعت نُوین غذا را تبدیل به ماده غیرطبیعیِ سمّی میکند. برای مثال، شیر را در نظر بگیریم. همه چیز بستگی به این دارد که حیوانی که شیرش در بررسی است در چه شرایطی بزرگ شده، به چه شکلی دوشیده شده است، و آیا با شیر دست-کاری شده است یا خیر. آیا شیر مورد نظر شیر گاو است یا شیر بز؟ آیا به حیوان هورمونهای رشد و آنتیبیوتیک تزریق شده است؟ آیا به حیوان علف طبیعی داده شده یا غذای بشر-ساخته مثل ذرّتی که از نظر ژنتیکی تغییر یافته، گوشت چرخ-شده حیوانات مرده، یا غذاهای کارخانه ای که با مواد شیمیایی ساخته شده اند؟ آیا به حیوان اجازه داده شده است که به آزادی قدم بردارد یا حیوان در اصطبل زندانی شده است؟ آیا حیوان با دستگاه به دنیا آمده است یا به طور طبیعی؟ ایا حیوان مریض است یا سالم؟ آیا شیر حیوان با ماشین گرفته شده است و٬ در نتیجه٬ خون و چرک وارد شیر شده اند یا شیر را با دست به نحوه طبیعی دوشیده اند؟ آیا شیر بلافاصله پس از دوشیدن در شیشه قرار گرفته و ظرفِ چهار ساعت به دست شما رسیده است یا نه؟
شِگِردِ دیگر به عمل آوردن مواد غذایی پرتوافشانی است. در پرتوافشانی مواد غذایی نظیر میوه‌جات، سبزیجات، ماهی، گوشت، غلّات، و غیره را با اشعه رادیواّکتیو هدف قرار میدهند تا باکتریهای مضر کشته شوند. این عمل توسط برخی از متخصصان لازم دانسته شده چون به عمل آوردن غذا در کارخانه جات و یا به سبک نوین احتمال ایجاد پاتوژنهای بیماری زا را در غذاها بالا میبرد و پرتوافشانی برای نابود کردن این پاتوژنها به کار میرود. مشکل پرتوافشانی این است که انرژی موجود در غذا را تبدیل به انرژی منفیِ مضر برای بدن میکند. عکّاسیِ کِرلیائی این را ثابت میکند. اگر از هویجی با استفاده ازعکّاسیِ کِرلیائی عکس بگیرید، نقش زیبای انرژی را دورِ هویج مشاهده خواهید کرد. این انرژی همان انرژی است که بحثش را کردم. بعضی از انواع عکّاسی انرژی اجسام را نشان میدهند. حالا اگر همین هویج را با اشعه رادیواکتیو پرتو افشانی کنید و بلافاصله از آن عکسی بگیرید٬ این عکس جدید نقش دیگری از انرژی دور هویج نشان میدهد. این نقش، ناهموار، ناصاف، و نامنظم است. نقش انرژی حالا مانند آرسنیک (یک سم کشنده) میماند.
مثال دیگر مارجورین است. مارجورین شبیه به کره است. تفاوت مارجورین با کره این است که مارجورین با هیدروژنی کردن روغن به دست میآید. یعنی روغن در دستگاه به حدّی چرخانده میشود که به حالت جامد درآید. مشکل روغن هیدروژنه شده این است که دیواره های رگ را زخم کرده، موجب بیماریهای قلبی میشود. بیماریهای قلبی یکی از بزرگترین کشنده ها در امریکا هستند. ولی همه بیماریهای قلبی مادرزادی نیستند. اکثر بیماریهای قلبی از رگهای بسته شده ناشی میشوند. در زمان تولّد هیچ رگی بسته نیست. همه رگها باز هستند و خون به راحتی به گردش درمیآید. طی زمان، کلسترول به دیواره رگ میچسبد و راه گردش خون را تنگ میسازد. هرچه راه گردش خون کوچکتر شود، چرخش خون در بدن محدودتر میشود. این محدودیت، اگر شدید باشد، موجب درد سینه، نفس تنگی، سختی در تنفّس، خستگی، کسالت، گردش خون بد، دست و پای سرد، قند خون، از دست رفتن حافظه، تغییرِ حِس، افزایش وزن، افسردگی، سؤ عملکرد جنسی، از دست رفتن میل جنسی٬ از دست رفتن انگیزه، و، احتمالاٌ، حمله قلبی میشود. قابل اشاره است که مقدار کُلِستِرول در خون هیچ ربطی به احتمال حملهٔ قلبی و مشکلات دیگر ندارد. حتّی وجود کلسترول زیاد در خون هم باعث چربی خون و یا کلسترول بالا نمیشود. کلسترولِ خون بی-ضرر و برای سلامتی لازم است. کلسترول وقتی مشکل ایجاد میکند که به دیواره رگ چسبیده و گردش خون را مشکل سازد. ولی کلسترول هیچوقت به دیواره رگ نمیچسبد مگر اینکه دیواره رگ زخمی و یا صدمه دیده باشد. سه دلیل اصلی برای صدمه دیدن رگ وجود دارند:
۱. روغنهای هیدروژنه شده که بحثشان را کردیم.
۲. مواد لبنی هموژنیزه. مولکولهای ریز موجود در مواد لبنی هموژنیزه دیواره رگ را زخمی میکنند. وقتی که رگ صدمه دیده باشد، کلسترول، هر چقدر هم کم باشد، به دیواره رگ چسبیده و گردش خون را بند میآورد. بعضی از مردم برای پیشگیری و حتّی درمانِ ناکشسانی سرخرگ، بیماریهای قلبی یا پائین آوردن کلسترول خون از شیر کم-چربی یا بی-چربی استفاده میکنند. قابل اشاره است که مصرف شیر کم-چربی یا بی-چربی کمکی به چربی خون بالا نمیکند. اگر دیواره رگ زخم شده باشد، کلسترولِ کم هم در خون انباشته میشود و باعث مشکلات بالا میشود. چربی موجود در شیر هیچ مشکلی برای سلامت ایجاد نمیکند. بهترین شیر موجود در بازار شیر کامل (یا شیر ویتامین D) است.
۳. آشامیدن، حمام کردن، و یا شنا کردن در آبی که حاوی کلور است. آشامیدن آبی که حاویِ کلر باشد موجب زخم شدن رگها میشود. نکته خیلی مهّم این است که همه آبهای شیر حاوی مواد سمّی٬ به خصوص کلر و فلوراید، هستند. درجه مسمومیت هم کلر و هم فلوراید خیلی بالا است. فلوراید یکی از مسمومترین مواد شیمیایی در دنیا است. فلوراید بر اثر تولید کودهای اسید فسفریک حاصل میشود و به حدّی سمّی است که هیچ جا قابل دفع کردن نمیباشد. از طریق ارتشاء و پارتی-بازی٬ فلوراید به شهرداریهای کشورهای غربی فروخته٬ و به این بهانه که برای دندانها مفید است در آبها ریخته شد. مفید بودن فلوراید برای دندانها دروغ خیلی بزرگی است. قلوراید مادّه خیلی سمّی است و به هیچ وجه نباید مصرف شود. این مادّه به حدّی سمّی است که کوچکترین مقدار آن، در صورت استعمال، آدم را میکشد. فلوراید همه اعضای بدن٬ به خصوص تیروئید٬ را به طور منفی تحت تأثیر قرار میدهد و منجر به عدم و یا کندکاریِ غدّه تیروئید میشود. وقتی که غدّه تیروئید درست کار نکند، سوخت و سوز بدن پائین میآید و باعث اضافه وزن میشود. در مناطقی از امریکا که بیشترین مقدار فلوراید را در آبهایشان دارند بالاترین آمار چاقی مشاهده شده است. فلوراید٬ همچنین٬ باعث افسردگی و خیلی از بیماریهای دیگر میشود. آشامیدن آب سالم و تصفیه شده برای سلامتی و شاداب نگه داشتن سلولهای بدن خیلی حیاتی است. در آزمایشگاههای علمی سلولها بینهایت میتوانند زنده بمانند - تا جایی که مایعی که سلول در آن زنده است مرتباٌ تمیز و تعویض شود. وقتی که سلولی وارد مایعی میشود٬ مواد زائد و سمّی را از خود دفع میکند. تا زمانی که آن محیط تمیز بماند و از سم و مواد زائد پاک شده باشد، سلول به هیچ وجه پیر نمیشود. پس مصرف آب پاک از پیری زودرس جلوگیری میکند. در مصرف آب مردم ممکن است یکی از دو اشتباه را مرتکب شوند. اوّلاٌ، برخی از مردم به اندازه کافی آب نمینوشند. این آدمها به مشکلِ کم-آبی دچار هستند. کم-آبی به این معنی است که سلولها آب کافی ندارند. این میتواند بر سطح انرژی و خواب تأثیر بگذارد. کمبود آب در بدن باعث مشکلاتی نطیر آلرژی٬ آسم٬ آرتروز٬ درد٬ کوفتگی٬ و غیره هم میشود. ولی اصلی-ترین مشکلی که کم-آبی ایجاد میکند این است که بدن نمیتواند مواد زائد و سمّی را از خود و از سلولها خارج کند. دوّماٌ، آبی که مصرف میکنند تصفیه شده نیست. اصلاٌ به حرف تشکیلات و سازمانهایی که اصرار دارند آب معدنی از آب شیر بهتر نیست توجّه نکنید. حرف این گروهها این است که مقدار باکتری موجود در آبهای معدنی بیشتر از آبهای شیر است و به همین دلیل آب معدنی برای بدن ضرر دارد. حقیقت این است که باکتریها برای بدن مضر نیستند. ما هر روز با باکتریها در تماس هستیم و از همین طریق است که سیستم ایمنی ما قوی میشود. هر چه بیشتر در معرض ویروسها، جرمها، و باکتریها قرار بگیریم، سیستممان قوی تر میشود. از این طریق است که انسانها زنده میمانند. از طرف دیگر٬ داستانهای این گروهها اشاره بر این دارند که به دلیل وجود کلر، باکتری در آب شیر وجود ندارد. مشکل کلر این است که همه موجودات زنده را از بین میبرد. ما هم موجودات زنده هستیم. حتّی با اینکه مقدار کمی از این سم در آبها موجود است، به یاد داشته باشید که قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود. داستانهای دیگری هم وجود دارند که ادّعا میکنند که کارخانه ها آب شیر را به جای آب تصفیه شده در بطریها میریزند. این داستانها همه برای این ساخته شده اند که شما آب سالم مصرف نکنید و مریض شوید. البتّه، از همه مطمئنتر این است که دستگاه تصفیه آب در خانه داشته باشید. حمّام کردن و شنا در آب کلر-دار هم به همین شکل به رگها صدمه میزند. پوست بزرگترین عضو بدن انسان است و هر چه که روی پوست قرار بگیرد، جذب و وارد بدن میشود. حتّی علم هم این واقعیّت را میپذیرد. دارو٬ پس از قرار گرفتن بر روی پوست٬ در ظرف چند دقیقه وارد خون میشود. هر چه که روی پوست قرار بگیرد وارد خون میشود. مشکل بزرگ این است که مردم مرتّباٌ موادی مثل مواد آرایش٬ لوسیون٬ ژل سر٬ کرم دست و صورت٬ صابون، شامپو، کرمهای ضد آفتاب، و غیره را به پوست خود میزنند. مواد موجود در این محصولات به حدّی مضر هستند که حتّی وزارت دارو و غذا هم اعلام میدارد که این مواد برای استعمال داخلی نیستند. ولی به خاطر داشته باشید که هر چه که روی پوستتان بگذارید وارد بدنتان میشود. بر طبق تحقیقات دانشمندان سوئیسی٬ پنج رقم از مواد موجود در اکثر کرمهای ضد آفتاب موجب سرطان پوست میشوند. هر چه بیشتر کرم ضد آفتاب مصرف کنید بیشتر احتمال دارد که به سرطان پوست مبتلا شوید. مامهای زیر بقل و دئودورانتها هم حامل مواد کشنده ای هستند که ممکن است منجر به سرطان پستان در زنان شوند.
گفته میشود که آدمی با گرفتن یک دوش سم بیشتری دریافت میکند تا با نوشیدن پنج لیوان آب. نه تنها سم از طریق سوراخچه های پوست وارد بدن میشود، بلکه خیلی از سمهای خطرناک موجود در آب شیر توسط بخار آب تبدیل به گاز سمی میشوند. این گازهای سمی از طریق بینی وارد بدن میشوند. حمّام، در واقع، یک اتاق گاز پر از گازهای شیمیایی سمی است. اطاقهای بخار، وانهای داغ، و استخرها همه مکانهایی هستند که بالاترین مقدار سم را وارد بدن میکنند. پس اگر برای استعمال داخلی نیست٬ به سر و پوستتان نزنید. قابل اشاره است که آبی که در عمل آوردن مواد غذایی به کار میرود هم، پس از استعمال، وارد بدن مصرف کننده میشود؛ همچنین آبی که در آبیاری میوه و سبزیجات به کار رفته است. گوشت هر حیوانی که از آب کلر-دار نوشیده باشد هم حامل این مادّه سمّی میباشد.
حالا میخواهم در مورد نوشیدنیهای دیگر صحبت کنم. اوّل از قهوه شروع میکنیم. در کل، تمام نوشیدنیهای کافئین-دار برای سلامتی مضر هستند. خیلی از نوشابه ها و نوشیدنیهای انرژی-زا حاوی کافئین هستند. از این مادّه مسموم به شدّت پرهیز کنید. همچنین، مواد شیمیایی شیرین کننده در نوشابه های گازدار از مسمومترین موادّ موجود هستند. به علاوه، همه نوشابه های گازدار جلوی جذب کلسیم را میگیرند. مشروبات الکلی هم برای سلامتی مضر هستند. انرژی حاصل از الکل در بدن نمیسوزد و زیر پوست انباشته میشود. در عوض٬ چایی نوشیدنی سالمی است. البتّه منظورم از چایی برگِ چایی است٬ نه کیسه های لیپتون. بعضی از کیسه های چای فقط حاوی طعم و رنگ مصنوعی هستند. آب-میوه هایی که در کارخانه ها ساخته شده اند چطور؟ هیچکدام از آب-میوه هایی که در کارخانه ها به عمل آمده اند آب میوه طبیعی نیستند. رنگ موجود در آبمیوه های کارخانه ای رنگ مصنوعی (رنگ غذا) است؛ طعم این آب میوه ها چیزی به جز اسانس نیست؛ تمام آب-میوه های کارخانه ای حاوی شکرهای مصنوعی، مواد نگه دارنده، و افزودنیهای مجاز و غیر مجاز خوراکی (سم) هستند. احتمالاٌ آبی که در این آبمیوه ها ریخته شده آب فاضلاب است. آبمیوه سالم آبمیوه ای است که در خانه، از میوه های خام٬ طبیعی، و تازه، گرفته شده باشد. البتّه خیلی بهتر است که میوه کامل را بخورید؛ مواد موجود در میوه برای کارکرد بدن لازم هستند. ولی خواص میوه در آب میوه هم وجود دارد. این را هم به خاطر داشته باشید که آبمیوه باید بلافاصله مصرف شود، وگرنه خواص خود را از دست میدهد. در باره قند و شکر هم همینطور. فقط قند و شکر طبیعی برای بدن مفید هستند. شکرهای مصنوعی مانند ساکارین (یا سَکُرِن)، اَسپُرتِیم، و سوکرولوز یکی از بزرگترین عوامل افزایش وزن و ایجاد افسردگی هستند.
سم از راههای دیگر هم وارد بدن میشود. یکی از این راهها بینی است. اُکسیژن مهمترین ویتامین برای بدن است. آدمی میتواند هفته ها بدون غذا، و روزها بدون آب، زنده بماند؛ ولی بدون هوا بیشتر از چند دقیقه نمیتواند. استشمام بو به این معنی است که مادّه ای دارد وارد بدن میشود. اگر ساکن مزرعه ای باشید، بوی کود به این معنی است که ذرّات کود وارد بدن شما شده اند. تقریباٌ همه مردم از موار سمّی موجود در هوای آلوده مطّلع هستند. ولی انواع مواد سمّی دیگری هم در هوا وجود دارند که خیلی از مردم از آنان خبر ندارند. خوشبو کننده های هوا یکی از بدترین انواع این سمها هستند. بر خلاف ادّعای تولید کنندِگان خوشبو-کننده های هوا، مواد موجود در این محصولات بوی بد را از بین نمیبرند. تهنا کاری که خوشبو کننده های هوا میکنند این است که گیرنده های موجود در بینیِ انسانهایی که استشمامشان میکنند را بکشند که بوی بد دیگر قابل استشمام نباشد. متوجّه شدید؟ این محصولات توانایی استشمام شما را از بین میبرند٬ نه بوی بد را. موادّی که در این محصولات به کار میروند به حدّی سمّی هستند که حتّی تولید کنندگان این محصولات هم مجبور شدند خطرات استعمال این مواد را روی جعبه بنویسند. دستگاههای تهویه مطبوع (air conditioning units)٬ کَپَک، خاک، گرده، بوهای ناشی از فرشهای ماشینی، چسب، رنگ، دشک، و صابونهایی که برای شست و شویِ بدن و لباس به کار میروند از منابع دیگرِ مواد سمّی هستند که انواع و اقسام سم را وارد هوا میکنند. درباره واژهٔ "تهویه مطبوع" فکر کنید. ترجمه صحیح air conditioning به زبان فارسی 'تصفیه کننده هوا' میشود. چطور میشود افزودن مواد شیمیایی به هوا "تصفیه کردن" هوا نامیده شود؟ دستگاههای تصفیه-سازیِ هوا هوا را خنک میکنند، ولی هوا را پر از مواد آلوده کننده هم میکنند. گازهای سمّی حتّی از طریق ظروف خوراکپزی نچسب هم خارج میشوند. اگر قابلمه نچسبی را روی اجاق گاز بگذارید، اجاق را روشن کنید، و پرنده ای را کنار اجاق قرار دهید، پرنده درجا میمیرد. این گازهای سمی موجب بیماریهای تنفّسی، ضعف سیستم ایمنی، سرطان، افسردگی، آسم، سردرد، و خیلی مشکلات دیگر در انسانها میشوند. نکته قابل اشاره این است که آنچه که استشمام میکنید میتواند تأثیر قابل ملاحظه ای بر اشتها، حِس، هضم غذا، افسردگی، ناراحتیف اضطراب، و غیره داشته باشد.
چشم کانال دیگری برای ورود سم به بدن است. سم میتواند از راه چشم هم مانند پوست وارد بدن شود. ولی چشم به عنوان رله بین تصاویر دریافتی و مغز هم عمل میکند. تصاویری که از طریق چشم دریافت میشوند وارد ذهن شده، و افکار و احساسات آدمی را تحت تأثیر قرار میدهند. تصاویری که احساسات منفی در آدم ایجاد میکنند موجب اسیدی شدن بدن میشوند. این تصاویر از منابع مختلفی دریافت میشوند. نمونه هایی از این منابع فیلمها، عکسها، بازیهای کامپیوتری، مجلّات، کتابها، اخبار، و غیره میباشند.
سم از طریق گوش هم وارد بدن میشود - هم به همراه هر شیئی که وارد گوش میشود و هم از طریق صداهایی که شنیده میشوند. هر صدایی لرزش و فرکانسی دارد. برخی از لرزشها و فرکانسها ایجاد حیات و زندگانی میکنند؛ برخی دیگر موجب ضعف و، در نهایت، مرگ میشوند. تحقیقات نشان دهنده بر این هستند که برخی از آهنگها موجب سلامتی، رشد، و تقویت گیاهان در سرعت بالاتری میشوند. آهنگهای دیگر باعث پژمردگی و مرگ گیاهان شده اند. صدا به حدّی میتواند جسم٬ ذهن٬ و روحِ انسان را تحت تأثیر قرار دهد که ارتش امریکا از انواع و اقسام صداها در جنگِ روانی و پُراپُگَندایِ نظامی استفاده میکند. برخی از صداهایی که تأثیر منفی بر سلامت میگذارند:
- بوق ماشین
- صدای موتور اتوموبیل
- صدای ماشین لباسشوئی٬ خشک-کن٬ و ماشین ظرف-شوئی
- صدای زنگ ساعت
- صداهایی که از کامپیوتر و لوازم الکترونیکی دیگر تولید میشوند
- زمزمه دستگاه تهویه مطبوع
اگر فرکانس صدایی در هماهنگی با آنچه که طبیعت اراده کرده نباشد، میتواند بدن را از حالت تعادل طبیعی خارج کند.
نکتۀ مهم دیگری در رابطه با سمها این است که برای حفظ سلامت و تندرستی همه سمهایی که وارد بدن میشوند باید از بدن دفع شوند. همچنین سمهایی که بدن انسان تولید میکند؛ بدن انسان در حالت کارکرد نرمال از خود سم تولید میکند. حتّی اگر هیچ سمّی وارد بدن نشود، بدن مواد زائد و سمّی از خود تولید میکند. این مشکلی ندارد - تا جایی که بدن بتواند این سمها را از خود خارج کند. پنج کانال اصلی برای خروج سم از بدن بینی، دهان، دستگاه ادراری، کولون، و سوراخچه های پوست هستند. بینی و دهان سم را به وسیله شش دفع میکنند؛ دستگاه ادراری سم را به وسیله کلیّه دفع میکند؛ کولون به وسیله معده و روده کوچک؛ و پوست از طریق عرق کردن سم را دفع میکند. وقتی خروج سم از بدن به سرعت پائین-تری از تولید سم در بدن انجام شود و هم-زمان سمهای دیگری هم وارد بدن شوند، انباشتگی سم اضافه در بدن به وجود میآید. سمهای جمع-آوری شده در بدن سیستم ایمنی را خفیف کرده، محیط مناسبی برای رشد و پرورش بیماری و مریضی به وجود میآورند. دو دلیل اصلی جمع-آوری بیش از حد سم در بدن ورود مکرر مقدار زیادی سم به بدن و بسته بودن کانالهای خروج سم میباشند. برای خروج سم از بدن بینی و سینوسها باید پاک و خالی از خلط باشند؛ تنفّس باید عمیق و از دیافراگم باشد، تا به شش اجازه انجام کار کامل داده شود؛ بدن باید مرتباٌ عرق کند؛ باید به اندازه کافی آب نوشیده شود٬ تا همه کانالهای خروجی بهتر کار کنند؛ و باید سه مرتبه مدفوع در روز انجام شوند. غذا پس از هضم وارد کولون شده آماده تخلیه است. غذا در کواون کم-کم فاسد شده، و تبدیل به سم میشود. هر چه بیشتر در کولون بماند، سمّی-تر میشود. اگر به مدّت زیادی در کولون بماند، این سم کم-کم وارد خون میشود. این عمل ممکن است منجر به مریضی و حتّی مرگ شود. سیستم دفع بدن باید در حالت ایدآل باشد اگر کسی بخواهد بدون مریضی و بیماری زندگی کند.
چند عامل رایج برای کند شدن خروج مواد سمّی از بدن از این قرار هستند:
- آنتیبیوتیکها. اگر در عمرتان آنتیبیوتیک مصرف کرده باشید، قابلیت خروج سم از طریق کولون خود را پائین آورده اید. آنتیبیوتیکها تمام باکتریهای مفید در روده های کوچک و بزرگ را میگشند. این به قارچهای مضر به خصوص کَندیدا اجازه میدهد که بیش از اندازه رشد کند و به سیستم گوارشی هجوم آورند. این قارچها هضم غذا را کند میسازند و گازهای معده، بزرگ-شدن شکم، و یبوست را بالا میبرند.
- کِرِمها٬ لوسیونها٬ لوازم آرایش٬ کِرِمهای ضد آفتاب٬ و دِئودورانت.
- عدم یا کمبود حرکت بدن. اگر سگی را برای راه بردن به بیرون برده باشید٬ متوجّه شدید که سگ میل به مدفوع کردن پیدا میکند. انسانها هم همیطور. اگر کُل روز یک جا بنشینید٬ راههای خروج سم از بدنتان خفیف میشوند. ولی وقتی بدن به همان شکلی که طبیعت اراده کرده حرکت کند٬ کانالهای خروجیِ سم روانتر میشوند. قابل اشاره است که راه رفتن بهترین روش موجود برای کاهش وزن است؛ همچنین بهترین تمرین برای سلامتی. اکثر مردمی که بالای ۱۰۰ سال عمر میکنند و هیچگونه مریضی ندارند راه میروند. برای کاهش وزن٬ یک ساعت در روز بی-توقّف راه بروید. من در مورد دویدن و یا تمرینات حساب-شده صحبت نمیکنم؛ فقط راه بروید. اکثر مردان امریکایی نمیتوانند یک ساعت کامل بدون خسته شدن و بیدار شدن در روز بعد با پا درد، زانو درد، باسن درد، و قوزک درد راه بروند. این به معنی است که این مردان عادت ندارند راه بروند. این به معنی است که این مردان در دردسر بزرگی هستند؛ به زودی مریض خواهند شد؛ سم از بدنشان دفع نمیشود؛ اکسیژن وارد بدنشان نمیشود و عضلات، مفصلها، و تاندونهایشان در حال رکود هستند. راه رفتن خالی مشکلشان را حل میکند. راه رفتن روزانه باعث میشود که انرژی بیشتری پیدا کنید، راحتتر به خواب بروید٬ کمتر افسرده شوید، و شادتر باشید. مهم است که روی دستگاه (مثل چِرَدمِل) راه نروید؛ بیرون، در فضای آزاد، راه بروید. همانطور که خودتان بهتر میدانید، ورزش کردن، در کُل، برای سلامتی عالی است. انواع ورزشها پیشنهاد میشود.
پس بدن به دو دلیل اصلی به بیماری مبتلا میشود: ۱. مریضی گرفته اید. ۲. بیماری در بدن به وجود آمده است. مریضی گرفتن که موردی ندارد؛ بدن انسان توانایی مقابله با عفونت و مریضی را دارد. بدن انسان میتواند با ویروس و باکتری دست و پنجه نرم کند. ولی بدن فقط وقتی میتواند این کار را انجام دهد که سالم و در حالت تعادل باشد. اگر بدن پر از سم باشد٬ یا سیستم ایمنی به دلیل کمبود مواد غذایی و ویتامینها یا بی-تعادلی ضعیف شده باشد، بدن راحتتر و سریعتر در مقابل ویروسها و باکتریها تسلیم میشود. کمبود ویتامین٬ عدم تعادل٬ و وجود سم باعث پیدایش و پرورش بیماریهای دیگری هم میشوند. خیلی از بیماریها به دلیل همین مشکلات در بدن به وجود آمده اند. بدن نیازی به داروهای شیمیایی برای این مشکلات ندارد. تنها چیز لازم سیستم قوی است. اگر سیستم ایمنی بدن قوی باشد، بدن میتواند به خودیِ خود از پسِ خیلی از مشکلات برآید و در حین عمل قویتر هم میشود. این طرز عملکرد عادّیِ بدن است. بعضی از متخصصان فراموش کرده اند که خیلی از علائمی که بدن از خود نشان میدهد نشانه سیستم دفاعی بدن در حال کارکرد ایدآل است. مثال خوبی 'تب' است. تب علامت این است که بدن دمای خود را برای مبارزه با خطری بالا برده است. اگر تب توسّط دارویی خفه شود، به مهاجمین اجازه ورود و تصاحب داده میشود. مخفی کردن علائم برخی از مشکلات بدتر موجب بیماری میشود. بزرگترین ایراد علم پزشکی، و اصلی-ترین مورد داروهای شیمیایی و جرّاحی، این است که فقط به حذف علائم رسیدگی میکنند، نه به علّت اصلی. سؤالی که برای یک پزشک باید مطرح شود این است که علّت واقعی مشکل چیست. حذف علائم علّت واقعی را مخفی میکند و باعث بدتر شدن و برگشت بیماری میشوند. این مسئله را میشود به چراغ نفت ماشین تشبیه کرد. اگر چراغ نفت ماشین علامت دهد، نمیشود به چراغ نفت رسیدگی کرد و دنبال راهی برای خاموش کردن چراغ نفت گشت. اگر با پیچگوشتی چراغ را دستکاری کنید و کاری کنید که دیگر چراغ علامت ندهد، فقط ظاهر قضیه را حل کرده اید. مشکل اصلی هنوز باقی مانده است. ممکن است برای چند هفته دیگر بتوانید این ماشین را بدون مزاحمت چراغ نفت برانید، ولی در نهایت - خودتان بهتر میدانید.
سؤالی که برای خیلی از خوانندگان این مقاله مطرح میشود این است که آیا جایی برای داروهای شیمیایی و جرّاحی در درمان و پیشگیری از بیماریها وجود دارد؟ جواب 'بله' است. جامعه پزشکان، برای دستیابی به دست-آوردهای باارزش برای رسیدگی به وضعیتهای اورژانسی و تصادفات، شایسته تحسین هستند. برای مثال، اگر در حالی که در باغچه خود راه میرفتم پا روی میخی گذاشتم، میخ زنگ-زده بود، و من در حال خون-ریزی بودم، بهترین گزینه برای من این است که به اطاق اورژانس بروم، دکتری مرا معاینه کند، و برای جلوگیری از عفونت دارویی تجویز کند. این دارو (یا آمپول) جلوی عفونت را میگیرد؛ داروی دیگری جلوی خون-ریزی را میگیرد و بخیه زخم را میبندد. این اعمال در چنین شرایطی قابل قبول هستند. اگر شخصی از نردبانی افتاد و کلیّه او پاره شد، بهترین کار این است که به نزدیکترین اطاق اورژانس رسانده شود و به وسیله جرّاحی و دارو توسّط یک متخصص جان او نجات داده شود. اگر شخصی در تصادف اتوموبیل گرفتار شده باشد و کلّیه او توسّط میله ای از خورده ماشین پاره شده باشد، باید هر چه سریعتر به اطاق اورژانس رسانده شود و به علائم بیماری رسیدگی شود. در این وضعیت جایی برای کشف علّت مشکل وجود ندارد؛ باید جان مریض حفظ شود. بهترین کار در این وضعیت رسیدگی به علائم است. ولی اگر شخصی مبتلا به سرطان باشد، بُرِش، پرتوافشانی، یا کشتن تومور با دارو راه حل مشکل نمیباشد؛ در این وضعیت باید علّت رشد تومور در بدن پیدا شود. علّت رشد تومور در بدن اسیدی بودن بدن است. برای رسیدگی به این مشکل اوّل باید فهمید چه وارد بدن میشود، عمل تخلیه بدن به چه شکل است، بیمار چه احساساتی دارد، چه ورزشی میکند، چطور استراحت میکند، و چه به زبان میآورد. سپس باید راهی برای چرخاندن روندهایی که موجب اسیدی شدن بدن بیمار شده اند پیدا کرد.