درمانهای طبیعی

            مقدّمه 

        در دههٔ اخیر گرایش بسیاری به سمت شیوه های درمانی غیر از داروهای شیمیایی و جراحی در امریکا به وجود آمده است. این گرایش به این دلیل است که پزشکی معمول در امریکا - که فقط از داروهای شیمیایی و جراحی برای درمان بیماریها استفاده میکند - در درمان و پیشگیری از بیماریها ناموفّق بوده است. آمار ذیل را در نظر داشته باشید: 

• سرماخوردگی و آنفلوانزا از هر زمان دیگری بیشتر شیوع دارند.  
• امروزه، از هر زمان دیگری، تعداد بیشتری از مردم به سرطان مبتلا میشوند. 
• امروزه، از هر زمان دیگری، بیشتر احتمال دارد که شخصی به قند خون مبتلا شود. 
• امروزه احتمال ابتلا به مریضیهای قلبی از هر زمان دیگری بیشتر است.  
• امروزه تعداد بیشتری از مردم از افسردگی و اضطراب رنج میبرند. 
• امروزه، از هر زمان دیگری، تعداد  بیشتری از مردم به فلج چندگانه، تحلیل و فساد عضلانی، آسم، سردرد میگرن، و درد کمر و گردن مبتلا هستند.  
• امروزه تعداد بیشتری از بچّه ها به عدم توجّه و ناآرامی مبتلا هستند.  
• امروزه تعداد بیشتری از مردم از خستگی دائمی و کم-خوابی رنج میبرند.  
• امروزه تعداد بیشتری از مردم از پوست بد، شوره سر، و آکنه رنج میبرند.  
• خانمها و آقایان، از هر زمان دیگری، بیشتر به سؤ عملکرد جنسی مبتلا میشوند.   
• امروزه آقایان بیشتری به مشکلات و سرطان پروستات مبتلا هستند.  
• امروزه مردم بیشتری به آلرژی، یبوست، آرتروز، و تبخال دچار هستند.  

        چرا باید در کشوری که پزشکی و سلامت اهمیّت بسیاری دارد این آمار بیماری موجود باشد؟ حالا این آمار را با دقّت در نظر بگیرید:

•  بیش از سیصدهزار نوع داروهای بی نسخه در بازارهای امریکا موجود است.  
• بیش از سی هزار نوع داروهای بانسخه در بازارهای امریکا موجود است.  
• امروزه بیش از هر زمان دیگری در تاریخ مردم از داروهای شیمیایی استفاده میکنند.  
• امروزه تعداد بیشتری از مردم به دکتر مراجعه میکنند.  
• بیش از ۴ بیلیون نسخه توسط دکتران در سال تجویز میشود (به طور متوسط ۱۳ نسخه برای هر امریکایی) هر امریکایی بیش از سی دارو در خانه دارد.   
• امروزه بیش از هر زمان دیگری در تاریخ مردم تن به آزمایشهای تشخیصی نظیر عکس برداری و آزمایش خون میدهند.   
• تعداد جراحی انجام شده در دنیای امروز بیشتر از هر زمان دیگری در کُلِ تاریخ است.

          با تمام این احوال، مردم امریکا نسبت به هر زمان دیگری در تاریخ مریضتر هستند. هر روز تعدادی بیماری به لیست بیماریها اضافه میشود - و تعداد بیشتری به لیست بیماران. بر طبق مجله "فُرچِن٬" تلاشهای انجمنهای مبارزه با سرطان بیهوده بوده است! از سال ۱۹۵۰ تفاوتی در درصد مرگ و میر در اثر سرطان در امریکا مشاهده نشده است. از سال ۱۹۷۱ بیش از ۲۰۰ بیلیون دلار خرج تحقیقات برای پیشگیری و درمان سرطان شده است. با این حال، یک امریکایی امروز بیشتر از هر زمان دیگری احتمال دارد که به سرطان مبتلا شود. در مجموع، مردم امریکا بیش از ۲ ترلیون دلار در سال خرج سلامتی میکنند، ولی با این حال آمار مرگ و میر در نوزادان بالاتر از بیست کشور پیشرفت-کرده دیگر است. مردم سی کشور دیگر بیشتر از مردم امریکا عمر میکنند، در حالی که بیش از نصف داروهای تولید شده در کل دنیا توسط مردم امریکا به مصرف میرسد. پس ایراد کار کجاست؟ چرا مردم امریکا از بیماری خلاص نمیشوند و روز به روز نیازشان به دوا و دکتر بیشتر میشود؟ جواب: پزشکی فقط با استفاده از داروهای شیمیایی و جراحی ناموفّق است. پزشکی کنونی منبع و منشأ بیماری را هدف قرار نمیدهد؛ فقط به علائم بیماری رسیدگی میکند. مخفی شدن علائم بیماری منشأ بیماری را از بین نمیبرد. این کار فقط باعث میشود که مشکل اصلی بزرگتر شده و به شکلهای دیگر خود را نشان دهد. از طرفی دیگر، مواد شیمیایی به خودیِ خود کسالت و بیماری به وجود میآورند. بله، هر داروی شیمیایی اثرات جانبی دارد و نبایستی مصرف شود. اصلاٌ این تفکّر غلط است که مصرف داروهای شیمیایی نرمال بوده و اگر داروهای شیمیایی مصرف نکنید بیمار هستید. من در این باور هستم که کاملاٌ نرمال است که آدمی دارو مصرف نکند و در کمال سلامت به سر ببرد. آیا من منظورم این است که هیچ جایی برای داروهای شیمیایی و جراحی نمیباشد و داروهای شیمیایی و جراحی باید از میان برداشته شوند؟ خیر. جا برای داروهای شیمیایی و جراحی وجود دارد - که بعداٌ عرض میکنم. 

حالا چرا من بر این باور هستم که پزشکی با استفاده از داروهای شیمیایی و جراحی ناموفّق است؟ برای درک این مطلب باید متوجّه باشید آنچه که به عنوان "علم پزشکی" به شما معرّفی شده است در حقیقت فقط تئوری و نظریه است، نه چیز دیگری. در طول تاریخ، این مرتباٌ ثابت شده است که نظریات پزشکی حقیقت ندارند. نظریاتی که دیروز افکار عموم را تحت تأثیر قرار داده و به عنوان تنها راه علاج بیماری به کار گرفته شده بودند سالها بعد ثابت شدند که غلط بوده و بدتر منجر به مریضی میشوند. برای مثال، نمونه های ذیل را در نظر داشته باشید: 

• زمانی ثابت شده بود که اهدا و برداشت خون میتواند اکثر بیماریها را درمان کند. این روش هم اکنون کاملاٌ بی نتیجه تلقّی میشود.  
•  تخم مرغ، به دلیل کُلِسترول بالا، زمانی بد تلقّی میشد. بعدها تحقیقات نشان دادند که نه تنها تخم مرغ اصلاٌ ضرری ندارد، بلکه خیلی هم سالم است.  
• شکلات و مواد غذایی روغنی در زمانی به عنوان ریشه آکنه و شوره پوست معرفی شده بودند. بعداٌ تحقیقات نشان دادند که این مواد غذایی به هیچ نوعی منجر به آکنه و شوره سر و بدن نمیشوند.  
• علم پزشکی زمانی مدرک داشت که برداشت لوزه و آپاندیکس به بهبودیِ سلامتی کمک میکند و بایستی بر همه انجام شود. هم اکنون جامعه پزشکان تئوری را عوض کرده است. 
• به کودکان مبتلا به آسم و نفس تنگی توصیه میشد که در استخرهای سربسته بمانند چون بخار و رطوبت هوا به بهبودیِ نفس تنگی کمک میکند. سالها بعد دانشمندان به این نتیجه رسیدند که کُلُرِ استخر برای آسم بد است.  
• دکتران زمانی اعلام کردند که شیر خشک خیلی بهتر از شیر مادر برای نوزادان است. هم اکنون خلاف این نطریه ثابت شده است. 
• و بزرگترین دروغ پزشکی: علم پزشکی زمانی بیان کرد که رژیم غذایی هیچ تأثیری بر بیماری نمیگذارد.   

        جامعهٔ پزشکان همیشه نظرات خود را به عنوان امر مسلّم بیان کرده است، در حالی که بایستی نظرات خود را با کلماتی نظیر "با توجّه به اطلاعاتی که هم اکنون در دست داریم، به نطر میرسد" یا "ما بر این باور هستیم که" و یا "این نظر ما در حال حاضر میباشد، ولی با دست یافتن به کشفیات و نظریات جدید ممکن است نظرمان در آینده عوض شود" بیان میکردند. همچین صداقتی در اکثر دکترها و دانشمندان علم پزشکی وجود ندارد. جامعه پزشکی خود را به عنوان تنها منبع اطلاعات حقیقی درباره بیماری و سلامت جلوه میدهد؛ همیشه از واژه هایی نظیر "شواهد معتبر علمی" یا "از نظر علمی ثابت شده" یا "به صورت علمی امتحان شده" استفاده میکنند. جامعه پزشکی به شکلی خود را مطرح میکند که انگار علم جای دین و مذهب را گرفته است. در حقیقت، برای خیلی از آدمها علم جای دین را گرفته است. در واقع آئینشان علم است. برای این عزیزان هر حرفی که به نام علم زده شود حکم آیه و حدیث را دارد و بدون هیچگونه مخالفتی پذیرفته میشود. به پزشکان به چشم پیغمبر نگاه میکنند و هر اظهاری که توسط شخصی بدون مدرک پزشکی و یا صلاحیت علمی بیان شده باشد برایشان ارزش و اهمّیتی ندارد. این طرز فکر کاملاٌ اشتباه است. آنچه که به نام علم مطرح میشود چیزی جز تئوری کنونی و تفکر روز نیست. به علاوه، یک پزشک دانش خاصی درباره نحوه کارکرد بدن ندارد. پزشکان فقط در دو زمینه دوره دیده اند: تجویز داروهای شیمیایی و عمل جراحی. یک دانشجو رشته پزشکی در امریکا هیچوقت با شیوه های درمانی غیر از داروهای شیمیایی و عمل جراحی آشنا نمیشود. معرفی شیوه های درمانی غیر از داروهای شیمیایی و عمل جراحی در امریکا غیر قانونی است. پس توقّع نداشته باشید که یک دکتر و یا دامشمند دسترسی به تمام اطلاعات ممکن درباره پیشگیری و درمان بیماریها را داشته باشد. 

     برای مثال، کاهش وزن را در نظر بگیرید. امروزه، از هر زمان دیگری، مردان بیشتری در رژیم هستند؛ مردان بیشتری محصولات رژیمی مصرف میکنند و مردان بیشتری ورزش میکنند. با تمام این احوال، بیش از ۶۸ درصد مردان امریکا اضافه وزن دارند - البتّه این آمار بر اساس معیار اندازه گیری به دست آمده که مرتباٌ توسط دولت عوض شده است. اگر معیار سنجش ۱۹۵۰ را مبنا قرار دهیم، بیش از ۹۲ درصد مردان امریکا اضافه وزن دارند. و هر سال به این رقم اضافه میشود. و نه تنها مردان چاق تر از قبل هستند، مردان بیشتری به طور وحشتناکی چاق هستند. به چه دلیل؟ به دلیل اینکه تمام راههایی که متخصصان و دکتران در اختیار بیماران گذاشته اند عملی نبوده اند. در اوّل، کالُریِ زیاد علّت اضافه وزن خوانده شده بود. دکتران سفارش میکردند که برای کاهش وزن هیچ راهی به غیر از کم کردن کالری وجود ندارد. سالها بعد متخصصان نظرشان را عوض کردند و گفتند: "کالری علّت اضافه وزن نیست. مقدار چربی مصرف شده است که وزن شما را تعیین میکند." بعدها این نطریه هم رد شد: "کربوهیدرات است که منجر به اضافه وزن میشود." کدام تئوری درست است؟ حرف چه کسی را باید باور کرد؟ وزارت غذا و دارو هزاران دارو را فقط به این دلیل که از نطر علمی ثابت شده بوده که این داروها سالم هستند، از بیماری پیشگیری میکنند، و یا درمان بیماری میکنند، تأیید کرده. سالها پس از تأیید این داروها توسط وزارت غذا و دارو ثابت شد که این داروها اصلاٌ به درمان آن بیماریها کمکی نمیکنند و یا به حدّی خطرناک و مضر هستند که نباید مصرف شوند و باید از بازار خارج شوند. حقیقت این است که هیچ کس علّت حقیقی را نمیداند. با توجّه به شرایطی که آزمایشات در آنان به عمل میآیند و نتایجی که از این آزمایشات به دست میآید میشود نتیجه گیری هایی کرد که نظریات کنونی و افکار روز را مشخص میکنند. هیچکس از فردا خبر ندارد. تئوری های پزشکی همیشه عوض میشوند. این مطلب مرا به یاد سخنرانی در تاریخ امریکا توسط بالاترین مقام پزشکی در سال ۱۹۰۲ میاندازد:                                                                                                             

"امروزه ما دارای دانش و اطلاعات بیشتری درباره پیشگیری و درمان بیماریها از هر زمان دیگری در تاریخ بشر هستیم. پیشرفتهایی که فقط در چند سال اخیر شده اند به ما بینشهای جدیدی در مورد علاج و جلوگیری از هر مرضی را داده اند و به ما این اجازه را میدهند که با اطمینان کامل به دو نتیجه گیری برسیم: ۱. با اینکه ده سال پیش فکر میکردیم درمانهای مناسب برای تمام بیماریها را در دست داشتیم، الان متوجّه هستیم چه قدر کم میدانستیم. ۲. با دستاوردهای جدید در تکنولوژی و صنعت، در عرض ده سال بعد تمام بیماریها در امریکا از میان برداشته خواهد شد. ما در حال ورود به عرصه ای هستیم که هیچکس در آن مریض نشود. و اگر هم کسی مریض شد، پزشکی، در مدّت زمان کوتاهی، علاجش خواهد کرد. ما به قُلّه دانش پزشکی رسیده ایم."

چه قَدر جالب! در سال ۱۹۰۲ مردم روز بر ابن باور بودند که هر چه که درباره درمان و پیشگیری از بیماریها قابل درک است را میدانستند. هنوز هم از این حرفها زده میشود.