نقش افکار و احساسات در پیدایش و درمان بیماریها

    هر احساسی میتواند تأثیر قابل ملاحظه ای بر سلولهای بدن بگذارد. مثلاٌ٬ احساسات مثبت میتوانند مریضی را از بدن خارج کنند. از طرفی دیگر٬ احساسات منفیِ استرس-آور میتوانند منجر به مریضی شوند. علم این حرف را قبول ندارد. با این حال٬ نکته قابل توجّه این است که علم پزشکی تأثیر پلوسیبو (placebo) را قبول دارد. پلوسیبو دارویی است که هیچ ارزش درمانی ندارد٬ ولی٬ به دلیل اعتقاد بیمار به دارو٬ بیماری را درمان میکند. در واقع٬ اعتقاد بیمار است که مریضی را درمان میکند٬ نه دارو. آمار نشان-دهنده بر این است که در ۴۰ درصد موارد٬ پلوسیبویِ خالی بیماری را درمان کرده است. پس احساسات توانایی علاج را دارند٬ ولی میتوانند موجب بیماری هم بشوند. این احساسات٬ احساسات منفی هستند. خیلی از احساسات منفی در اثر حوادث رنج-آور به وجود آمده و در احساسات و افکار دیگری مربوط به آن حادثه مخفی میباشند. برخی از پزشکان به این نتیجه رسیده اند که اکثر اشخاصی که از سرطان رنج میبرند حادثه ای در گذشته داشتند که باعث افسوس و اندوه بسیاری در بیمار شده بوده است. پزشکان دیگری به این نتیجه رسیده اند که افرادی که حمله قلبی داشته اند خشم فروخوانده دارند. یک احساس منفی اضطراب میباشد. اضطراب موجب اسیدی شدن بدن شده٬ فضای مناسبی برای رشد و پرورش بیماری و مریضی فراهم میکند. اضطرابی که از زندگی در جوامع نوین امروزی حاصل میشود خیلی بالاتر از هر زمان دیگری در تاریخ است. ماشین سواری، مثلاٌ، اضطراب را تا هزار برابر اندازه نرمال در بدن بالا میبرد. راندن ماشین به همراه استفاده از موبایل پنج-هزار برابر حدّ معمول ایجاد اضطراب میکند. در حالی که پیاده-روی اضطراب را کاهش میدهد. غصّه پول خوردن و مدام پای ماهواره نشستن از جمله فعّالیتهایی هستند که باعث افزایش اضطراب  میشوند. احساسات مثبت و استرس کم بدن را در حالت قلیایی قرار میدهند و فضایی ایجاد میکنند که خیلی از مریضیها و بیماریها در آن جایی نداشته باشند. کلامی که از دهان خارج میشود، همچنین، تأثیر بسیاری بر احساسات و، در نهایت، وضعیت جسمی میگذارد. بعضی از افراد حرفهایی میزنند که استرس بدن را بالا برده و بدن را اسیدی میکنند. محققان به این نتیجه رسیده اند که کلماتی که از دهان خارج میشوند، به همراه احساسات، میتوانند ساختار دی-اِن-آ (DNA) در آدم را تغییر دهند.